Steeds meer boeren die Boeren

In het boerenlandschap ziek ik een groeiende groep boeren die niets tegen agrarisch ondernemerschap heeft, zeer zeker niet. Maar die het wel jammer vindt als die titel en de verwachtingen daarbij het woord 'boeren' achterhaald maakt.

Het woord boeren lijkt aan een 'eerherstel' fase bezig te zijn. Mooi om te zien, boeren die met trots die titel dragen.

Een voorbeeld hiervan is het Boerengilde dat op 14 februari is opgericht, 4 melkveehouders hebben die dag hun liefde voor het 'boerenvak' uitgesproken en ondertekend bij de oprichting van het Boerengilde. De Gildebrief is ondertekend en het toekomst beeld is dat deze groep boeren gaat groeien naar minimaal 100 boeren in 4 jaar tijd. Op weg naar een eigen vermarkting.

Van de website www.boerengilde.nl:
‘Boer-zijn’ is een van de oudste vakken ter wereld. Het is een echt ambacht van mannen en vrouwen die in balans met de natuur voedsel produceren. De boerenkennis die is opgebouwd is groot. Het is een manier van boeren waarbij kennis over koeien, voeding, economie, natuur en bemesting integraal wordt toegepast. Het vraagt veel van elke boer om dit allemaal te beheersen en in te zetten en de integrale toepassing lijkt misschien niet zo efficiënt in economische zin. Toch levert het veel voordelen op voor koe, mens, natuur en landschap.'

Het woord boer en het woord Gilde, beide woorden uit een tijd, woorden die we tegenwoordig niet onder het rijtje 'modern' plaatsen.

Maar wellicht is het juist wel heel modern: om terug te gaan naar wat wil nu eigenlijk zelf, wat wil ik nu eigenlijk echt? En dan uit te komen bij het ambacht van boer-zijn en daar je eigen weg in te zoeken.

Persoonlijk geloof ik in mensen die hun eigen kracht en motivatie weten aan te boeren, ik denk dan ook dat het een succes kan en zal worden. In ieder geval gun ik het ze van harte en ik gun het de maatschappij. Mensen met passie voor hun vak en een brede blik op hun plaats in de omgeving hebben we nodig! Deze boeren geven daar op hun eigen manier concreet vorm aan. Prachtig!

Onterecht en ongelukkig citaat in De Brug: een les geleerd over kranten en journalisten

Donderdag 6 februari mocht ik bij een bijeenkomst georganiseerd door wethouder Treep over agrarisch ondernemen in Kampen een deel invullen vanuit mijn onderzoek. Dit heb ik met veel plezier gedaan, het was een prettige bijeenkomst waarin zowel de kansen als de uitdagingen voor agrarische bedrijven besproken zijn.

In die bijeenkomst werd tijdens de discussie een vraag gesteld over het rapport Monitoring economische ontwikkeling melkveehouderij Kampereiland e.o. 2010. Dit rapport laat namelijk zien dat er wel degelijk sprake is van zorg over de economische ontwikkeling. Een gemiddeld bedrijf houdt op jaarbasis 20 tot 25.000 Euro minder over als vergoeding voor zijn arbeid en het eigen kapitaal.  Dat is een serieus bedrag wat absoluut aandacht vraagt. Dit bedreigt de economische ontwikkeling van de bedrijven op termijn. In hetzelfde onderzoek constateren we ook dat de variabele kosten in dit gebied gemiddeld 15.000 euro hoger zijn dan op het referentiebedrijf. De grote vraag is natuurlijk waar komt dat door. Dit kan te maken hebben met ondernemerskeuzes en met omstandigheden. Het is voor de agrariërs belangrijk om hier zelf goed naar te kijken. Uiteindelijk heb je als ondernemer het recht om te ondernemen en niet het recht op inkomen.

Dat je als agrariërs tegelijkertijd ook een gesprek voert  met de verpachter over de pachtprijs is natuurlijk van alle tijden en dat gesprek zal er ook altijd zijn. De belangen zijn nu eenmaal uiteindelijk net anders op dat punt. Uiteindelijk is pachten een zakelijke overeenkomst en moet daar ook zakelijk over gesproken worden.

Er is namelijk wel een inhoudelijk punt te maken: is de koppeling van Kampereiland aan de regionorm Noordelijk Weidegebied een juiste? Leidt dat niet tot een onevenredig hoge pachtprijs? Dat is niet iets waar je zo maar 123 een antwoord op kunt geven, wel is het het waard om hier goed naar te kijken.

Dat heb ik gezegd en daar sta ik ook voor. In De Brug van 11 februari is er een artikel verschenen van Michiel Satink waarin ik geciteerd wordt alsof ik boeren oproep om te gaan protesteren over de pachtprijs.
Met dat citaat ben ik erg ongelukkig, het doet geen recht aan de inhoud van het gesprek en het doet geen recht aan de inspanningen die zowel de pachters als de verpachter leveren om samen te werken aan de toekomst van het mooie Kampereiland. De indruk wordt gewekt alsof ik polariserend bezig ben en dat is absoluut niet mijn doel. In mijn onderzoek zoek ik juist naar de verbinding en er is een hele prettige samenwerking met zowel de agrariërs (Pachtersbond) en met de verpachter Stadserven, waarvoor ook bij deze nadrukkelijk mijn dank aan alle betrokkenen.

Het kwaad is geschied, het 'staat in de krant' en dat zij zo. Voor mij een belangrijke les: journalisten en kranten zijn niet uit op een gebalanceerd verhaal maar op pakkende quotes en stellingen.

Ondernemer op een pachtbedrijf - 1959 - 2014

Roelof Steenbeek

30 augustus 1959 - 11 februari 2014

Een man met hart voor zijn Schepper
Een man met hart voor zijn gezin

Een man met hart voor zijn boerderij
Een man met hart voor zijn Kampereiland


Ondernemer op een pachtbedrijf

Boeren en Buren: uitdagingen en kansen

Op 4 februari 2014 mocht ik een verhaal presenteren in een TED achtige setting: kort en krachtig, inspirerend en verhelderend. Het onderwerp was helder: landbouw in zijn omgeving en ik ben uitgekomen bij de werelden van boeren en buren, van stad en land. De ringen van Von Thunen komen langs maar nu vanuit een nieuw gezichtspunt.
Het was een mooie bijeenkomst met veel positieve reacties.

De video is terug te kijken via: http://www.youtube.com/watch?v=dhaFMIDtRV8